* داستان یک خواب *

به نام هستی بخش بخشنده

* داستان یک خواب *

به نام هستی بخش بخشنده

درباره من

ای ساربان آهسته ران، کارام جانم میرود وان دل که با خود داشتم، با دلستانم میرود من مانده ام مهجور از او، بیچاره و رنجور ازو گویی که نیشی دور ازو، در استخوانم میرود گفتم به نیرنگ و فسون، پنهان کنم ریش درون پنهان نمی ماند که خون، بر آستانم میرود محمل بدار ای ساروان، تندی مکن با کاروان کز عشق آن سرو روان، گویی روانم میرود صبر از وصال یار من، برگشتن از دلدار من گرچه نباشد کار کم، هر کار از آنم میرود در رفتن جان از بدن، گویند هر نوعی سخن من خود به چشم خویشتن، دیدم که جانم میرود ادامه...

آمار : 54820 بازدید Powered by Blogsky

مادر

بی پرنده ترین قفس خانه من است
                           { همه سهمم از خاک }

و بی ماهی ترین تنگ
                           {همه سهمم از دریا } ست

و تو همه سهمم از آسمانی
                           که از هر موجودی بی نیازم کرده ای
                                                         مادر

                                      با عرض تبریک ( نیا )