* داستان یک خواب *
به نام هستی بخش بخشنده* داستان یک خواب *
به نام هستی بخش بخشندهدرباره من
ای ساربان آهسته ران، کارام جانم میرود
وان دل که با خود داشتم، با دلستانم میرود
من مانده ام مهجور از او، بیچاره و رنجور ازو
گویی که نیشی دور ازو، در استخوانم میرود
گفتم به نیرنگ و فسون، پنهان کنم ریش درون
پنهان نمی ماند که خون، بر آستانم میرود
محمل بدار ای ساروان، تندی مکن با کاروان
کز عشق آن سرو روان، گویی روانم میرود
صبر از وصال یار من، برگشتن از دلدار من
گرچه نباشد کار کم، هر کار از آنم میرود
در رفتن جان از بدن، گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن، دیدم که جانم میرود
ادامه...
روزانه‌ها
همهپیوندها
جدیدترین یادداشت‌ها
همهبایگانی
- اردیبهشت 1395 2
- خرداد 1392 1
- مهر 1390 1
- مرداد 1390 1
- تیر 1390 1
- شهریور 1389 1
- خرداد 1389 1
- آذر 1388 1
- مهر 1388 4
- شهریور 1388 4
- مرداد 1388 1
- مرداد 1387 1
- شهریور 1386 1
- مرداد 1386 1
- فروردین 1386 1
- بهمن 1385 1
- آذر 1385 1
- مرداد 1385 1
- تیر 1385 1
- خرداد 1385 1
- اردیبهشت 1385 2
- فروردین 1385 3
- اسفند 1384 2
- بهمن 1384 2
- دی 1384 4
- آذر 1384 1
- آبان 1384 4
- مهر 1384 1
- شهریور 1384 2
- مرداد 1384 4
- تیر 1384 5
- خرداد 1384 1
آمار : 55040 بازدید
Powered by Blogsky
زندگی...
سهراب سپهری:
زندگی چیزی نیست که لب طاقچه ی عادت از یاد من و تو برود،
زندگی حس غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد...
سیاوش (صاحب اسب سیاه)
جمعه 7 خرداد‌ماه سال 1389 ساعت 04:03 ب.ظ